Jak powinien postępować rodzic uzależnionego dziecka?

załamana kobieta

Uzależnienie od substancji psychoaktywnych u młodych ludzi jest jednym z najtrudniejszych wyzwań, zarówno dla samej osoby uzależnionej, jak i dla jej rodziny. Rodzice w szczególności przeżywają ogromne emocje, takie jak lęk, poczucie winy i bezradność. Dzisiaj skupimy się na tym, jak pomóc uzależnionemu dziecku, a jednocześnie nie zapominać o sobie.

1. Zrozumienie uzależnienia

Pierwszym, kluczowym krokiem dla rodziców jest zrozumienie, że uzależnienie to choroba, dlatego nie powinno się obarczać całkowitą winą ani rodzica, ani dziecka. Uzależnienie może dotknąć każdego, niezależnie od warunków rodzinnych czy surowego wychowania. Ważne jest, aby zdobyć wiedzę na temat uzależnienia, aby lepiej zrozumieć, z czym zmaga się dziecko i jakie kroki podjąć, aby pomóc mu wyjść z nałogu.

2. Profesjonalna pomoc

Leczenie uzależnienia to złożony proces, który wymaga specjalistycznej pomocy. Nasz ośrodek terapii uzależnień dla młodzieży pomaga pacjentom od 16. roku życia w walce z alkoholizmem, narkomanią i lekomanią. Organizujemy również zajęcia terapeutyczne dla osób współuzależnionych, dlatego pomagamy całym rodzinom zrozumieć naturę uzależnienia i nauczyć się skutecznych strategii radzenia sobie z tym problemem.

3. Komunikacja

Komunikacja między rodzicami a dzieckiem uzależnionym jest niezwykle ważna. Warto starać się utrzymywać otwarty, nieoceniający dialog z dzieckiem, w którym można wyrazić swoje obawy i uczucia. Jednak ważne jest, aby unikać oskarżeń i krytyki, ponieważ to tylko pogarsza relacje, a nie rozwiązuje problemu. Świetnie, jeśli uzależnione dziecko ma wsparcie rodziny.

4. Edukacja

Rodzice mogą skorzystać z programów edukacyjnych i grup wsparcia dla osób współuzależnionych, które prowadzi nasza poradnia terapeutyczna. Takie spotkania pozwalają na wymianę doświadczeń z innymi rodzicami i zdobycie cennych informacji na temat uzależnienia i metod panowania nad nim. Dodatkowo edukacja na temat uzależnienia może pomóc rodzicom lepiej zrozumieć, jak wspierać swoje dziecko w procesie zdrowienia, zamiast przerzucać się winą.

5. Praca nad sobą

Oprócz pomocy dziecku, rodzice powinni zadbać o własne zdrowie emocjonalne. Uzależnienie dziecka może wywoływać silne emocje, takie jak lęk, złość, poczucie winy i bezsilność. Masz prawo dbać nie tylko o dziecko, ale też o siebie. Warto uczestniczyć w terapii, żeby nauczyć się, jak radzić sobie z takimi uczuciami. Pod opieką specjalisty łatwiej będzie Ci pozbierać myśli oraz zastanowić się nad tym, jak wyglądają Twoje relacje z dzieckiem i jak je poprawić.

6. Wspieranie procesu leczenia

Należy pamiętać, że proces zdrowienia jest długotrwały i pełen wyzwań. Nawroty mogą się zdarzyć, ale nie oznaczają one porażki. Wsparcie i wytrwałość są kluczowe. Rodzice powinni zaakceptować, że nawroty mogą być częścią procesu zdrowienia: obwinianie siebie albo dziecka niczego tutaj nie zmieni. W razie potrzeby, można ponownie wybrać nasz prywatny ośrodek leczenia uzależnień: pomagamy również pacjentom, którzy mają za sobą nawrót.

7. Akceptacja zmian

W trakcie procesu zdrowienia, zarówno rodzice, jak i dziecko, mogą dojść do wniosku, że życie nie będzie już takie samo jak przed uzależnieniem. To może być trudne, ale trzeba się z tym pogodzić i z otwartością podchodzić do przyszłości. Warto pamiętać, że dziecko, które wyszło z uzależnienia, może być już innym człowiekiem, ale to nie oznacza, że jest gorsze. To po prostu inny etap życia, który wymaga wsparcia i zrozumienia.

Jak wygląda proces radzenia sobie z uzależnieniem dziecka?

Życie rodzica uzależnionego dziecka to długa i emocjonalnie wymagająca podróż. Pierwszym etapem zazwyczaj jest szok i niedowierzanie, w którym rodzice z trudem akceptują rzeczywistość, nie przyjmują do siebie informacji, że to właśnie ich dziecko jest uzależnione.

Następnie pojawia się faza kryzysu i depresji, gdzie rodzice mogą zastanawiać się, jak doszło do tej sytuacji i zastanawiać się, czy to ich wina. Naturalne jest rozważanie, czy zawiedli swoje dziecko, są złymi rodzicami, popełnili błędy wychowawcze. Warto jednak pamiętać, że najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z pomocy profesjonalistów. Przyjmowanie na siebie całej winy odbija się na psychice rodzica, a niestety i tak niczego nie zmienia.

Kolejnym etapem jest pozorne przystosowanie, w którym rodzice mogą próbować różnych strategii, aby pomóc dziecku w zdrowieniu. Często ten etap pojawia się, gdy dziecko przebywa w ośrodku terapii. Z pozoru sytuacja znajduje się pod kontrolą, ale rodzic boi się końca leczenia, zmian w osobowości dziecka, martwi się, że młody człowiek zaprzepaścił sobie szansę na sukces w dorosłym życiu. Mimo konkretnego działania, wciąż pojawiają się ogromny lęk i wewnętrzna niezgoda na to, co się dzieje.

Wreszcie, po dłuższym czasie, może pojawić się faza konstruktywnego przystosowania, gdzie rodzice akceptują zmiany w życiu rodziny i uczą się, jak efektywnie wspierać swoje dziecko w procesie zdrowienia. Często dochodzi do tego, kiedy dziecko wraca z ośrodka i zaczyna od nowa. Nie jest to szybki ani łatwy proces, ale da się zaakceptować sytuację i od nowa poukładać relacje rodzinne.

Czy rodzic powinien obwiniać się za uzależnienie dziecka?

Obwinianie się za uzależnienie dziecka jest jednym z najbardziej naturalnych odruchów rodziców, którzy muszą stawić czoła tej trudnej sytuacji. Jednak ważne jest zrozumienie, że uzależnienie to choroba, która ma swoje korzenie w wielu czynnikach, genetycznych, społecznych, zdrowotnych. Choć wpływ rodziny na rozwijające się uzależnienie może być istotny, to należy pamiętać, że nie można obarczać rodziców 100% winą.

Obwinianie się może być szkodliwe zarówno dla rodziców, jak i dla uzależnionego dziecka. Może to prowadzić do poczucia winy, depresji i frustracji, co utrudnia efektywną pomoc i wsparcie dziecku w procesie zdrowienia. Z perspektywy uzależnionego dziecka, zrzucanie odpowiedzialności za swoje życie na rodziców, również nie jest dobre. Osoba uzależniona musi wziąć na siebie kontrolę nad trzeźwością, nawet jeśli jest niepełnoletnia. Zamiast obwiniania się, warto zamiast tego skupić się na działaniach, które można podjąć, aby pomóc dziecku w odzyskaniu zdrowia, takich jak poszukiwanie odpowiednich form terapii, wsparcie emocjonalne oraz rozwijanie zdrowych granic i komunikacji w rodzinie.

Rodzice uzależnionych dzieci muszą stawić czoła trudnej sytuacji, zachowując empatię, zrozumienie i cierpliwość. Proces zdrowienia może być długi i wymagający, ale z profesjonalną pomocą jak najbardziej da się wrócić do trzeźwości.