Mity na temat współuzależnienia

Współuzależnienie to zjawisko, które dotyka wielu osób żyjących z osobami uzależnionymi. Jednak wokół tego tematu narosło wiele mitów i nieporozumień, które mogą prowadzić do stygmatyzacji oraz utrudniać uzyskanie potrzebnej pomocy. W tym artykule przyjrzymy się najczęstszym mitom na temat współuzależnienia, aby zrozumieć, jakie są jego prawdziwe oblicza.

Mit 1: Współuzależnienie dotyczy tylko osób uzależnionych od substancji

Wielu ludzi uważa, że współuzależnienie jest zjawiskiem ograniczonym jedynie do relacji z osobami uzależnionymi od substancji, takich jak alkohol czy narkotyki. W rzeczywistości współuzależnienie może występować w różnych sytuacjach, w tym z osobami mającymi problemy behawioralne, takie jak uzależnienie od gier, hazardu czy innych czynności. To oznacza, że osoby doświadczające współuzależnienia mogą być związane z różnorodnymi formami uzależnień, a nie tylko tymi związanymi z substancjami psychoaktywnymi.

Mit 2: Współuzależnione osoby są zawsze bierne i niezdolne do działania

Inny powszechny mit głosi, że osoby współuzależnione są bierne i niezdolne do działania. W rzeczywistości osoby te często angażują się w różne formy wsparcia dla uzależnionych, próbując pomóc im w walce z nałogiem. Jednak ich działania mogą być niezdrowe i szkodliwe zarówno dla nich samych, jak i dla osoby uzależnionej. Współuzależnieni często podejmują decyzje, które zamiast wspierać zdrowie, przyczyniają się do utrwalenia problemu. Właśnie dlatego nasza poradnia terapeutyczna skupia się nie tylko na pomocy uzależnionym, ale też ich rodzinom, aby zwiększać świadomość i wspierać wszystkich dotkniętych problemem uzależnienia.

Mit 3: Współuzależnienie to kwestia słabości charakteru

Wielu ludzi mylnie postrzega współuzależnienie jako rezultat słabości charakteru. Nie można jednak tego w ten sposób odbierać. Stawianie granic uzależnionemu partnerowi często wydaje się łatwe, dopóki sami nie znajdziemy się w tej sytuacji. Nie tak prosto jest nakłonić chorego na leczenie alkoholizmu, czy innego nałogu, z którym się zmaga. Współuzależnienie może być wynikiem wzorców rodzinnych, traumatycznych przeżyć oraz braku umiejętności radzenia sobie z emocjami. Warto pamiętać, że współuzależnienie jest zjawiskiem psychologicznym, a nie cechą osobowości.

Mit 4: Tylko osoby w bliskich relacjach z uzależnionymi są współuzależnione

Kolejny mit głosi, że współuzależnienie występuje wyłącznie w bliskich relacjach, takich jak małżeństwa czy związki romantyczne. W rzeczywistości współuzależnienie może występować także w przyjaźniach, relacjach rodzinnych, a nawet w środowisku pracy. Zdarza się, że bliscy współpracownicy kryją uzależnienie alkoholika, nadrabiają za niego jego obowiązki, kłamią przed innymi, aby ukryć problem. Taka zależność może pojawić się nawet w przypadku pracowników dostosowujących się do pijącego szefa. Osoby współuzależnione mogą angażować się w toksyczne relacje, które wpływają na ich zdrowie psychiczne i emocjonalne, niezależnie od ich bliskości z uzależnioną osobą.

Mit 5: Współuzależnione osoby mogą łatwo zerwać z uzależnionym partnerem i wrócić do normalności

Wiele osób nie rozumie, dlaczego współuzależnieni po prostu nie zakończą związku i nie zajmą się swoim życiem. Zerwanie relacji z osobą uzależnioną jest często postrzegane jako proste rozwiązanie problemu. W rzeczywistości jest to jednak bardzo trudne i emocjonalnie wyczerpujące. Osoby współuzależnione mogą czuć się silnie związane z uzależnionym partnerem, co utrudnia podjęcie decyzji o zakończeniu relacji. Dodatkowo, zerwanie kontaktu może prowadzić do wielu emocjonalnych konsekwencji, takich jak depresja czy lęki. Osoby współuzależnione niesłusznie biorą odpowiedzialność za chorego. Kiedy ten nie chce skorzystać z profesjonalnej pomocy, takiej jak prywatny ośrodek leczenia uzależnień, próbują na własną rękę go ratować. Bardzo często mają wrażenie, że jeśli zostawią osobę uzależnioną, to ona straci ostatnią motywację i całkowicie się stoczy.

Mit 6: Współuzależnienie jest równoznaczne z miłością

Współuzależnienie często bywa mylone z miłością i troską. W rzeczywistości relacje współuzależnione są zazwyczaj toksyczne i niezdrowe. Osoby współuzależnione mogą myśleć, że pomagają uzależnionemu, jednak ich działania często prowadzą do utrwalenia problemu, a nie do jego rozwiązania. Prawdziwa miłość powinna opierać się na wzajemnym szacunku i wsparciu, a nie na potrzebie kontrolowania czy ratowania drugiej osoby. Oczywiście to wszystko zazwyczaj się przeplata, ponieważ próby ochrony uzależnionego wynikają z uczuć do niego.

Mit 7: Współuzależnione osoby mają kontrolę nad własnym życiem

Osoby współuzależnione często nie zdają sobie sprawy z utraty kontroli nad swoim życiem. Mogą być tak skoncentrowane na problemach związanych z osobą uzależnioną, że zapominają o swoich własnych potrzebach. Często czują się zagubione i bezsilne, co prowadzi do dalszego uzależnienia od sytuacji i emocji związanych z osobą uzależnioną. Nie są już w stanie budować niezależnego życia, ponieważ odnajdują sens wyłącznie w ratowaniu kogoś innego.

Mit 8: Współuzależnienie można łatwo wyleczyć bez pomocy specjalisty

Leczenie współuzależnienia jest procesem złożonym, który wymaga wsparcia terapeutycznego oraz grup wsparcia. Osoby współuzależnione często potrzebują pomocy w nauce zdrowych mechanizmów radzenia sobie oraz w odbudowywaniu własnej tożsamości. Leczenie nie jest łatwym ani szybkim procesem, a uzyskanie wsparcia specjalisty jest kluczowe dla skutecznego pokonania współuzależnienia. Problem nie kończy się nawet w momencie rozstania z osobą uzależnioną. Bardzo często sytuacja powtarza się i osoba współuzależniona znajduje kolejnego partnera zmagającego się z nałogiem.

Mit 9: Osoby współuzależnione nie mają problemów zdrowotnych

Współuzależnienie często prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych, w tym depresji, lęków, wypalenia emocjonalnego oraz problemów fizycznych. Osoby współuzależnione mogą zaniedbywać swoje zdrowie, co tylko pogarsza ich sytuację. Problemy te mogą prowadzić do dalszego pogłębiania się uzależnienia i trudności w funkcjonowaniu na co dzień.

Mit 10: Współuzależnienie to chwilowy stan

Współuzależnienie nie jest stanem przejściowym, lecz może stać się chroniczne, jeśli nie zostanie odpowiednio zidentyfikowane i leczone. Długotrwałe współuzależnienie może prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego, utrudniając osobom dotkniętym tym problemem powrót do normalnego funkcjonowania. Bardzo często nie jest przypadkiem, że konkretna osoba wiąże się np. z alkoholikiem. Wynika to z jej własnych traum i doświadczeń, które trzeba przepracować.

Mity na temat współuzależnienia mogą prowadzić do nieporozumień i utrudniać osobom dotkniętym tym problemem szukanie pomocy. Zrozumienie rzeczywistych mechanizmów współuzależnienia oraz jego wpływu na życie osobiste i emocjonalne jest kluczowe dla efektywnej terapii. Ważne jest, aby osoby współuzależnione mogły uzyskać wsparcie i zrozumienie, które pomogą im w odzyskaniu kontroli nad własnym życiem oraz w budowaniu zdrowych relacji.