Co to jest ketamina i dlaczego jest tak niebezpieczna?

Ketamina, pierwotnie stosowana jako środek znieczulający w medycynie, zyskała w ostatnich latach złą sławę jako substancja nadużywana rekreacyjnie. Choć jej zastosowanie w chirurgii i weterynarii było przełomem, dzięki właściwościom znieczulającym i przeciwbólowym, jej potencjał do wywoływania halucynacji i odurzenia sprawił, że stała się popularna jako środek zażywany podczas imprez. Jakie ryzyko wiąże się z jej zażywaniem? Czy jest poważnym zagrożeniem? W tym artykule przyjrzymy się temu bliżej.

Ketamina: co to za substancja?

Ketamina to dysocjacyjny środek znieczulający, który jest stosowany medycznie do indukcji i podtrzymywania znieczulenia. Po raz pierwszy została zsyntetyzowana w 1962 roku jako bezpieczniejsza alternatywa dla fencyklidyny, mająca mniejsze działanie halucynogenne. W 1970 roku została zatwierdzona do użytku w Stanach Zjednoczonych. Medycznie ketamina jest wykorzystywana nie tylko w znieczuleniu, ale także w leczeniu depresji oraz przeciwbólowo. W dawkach znieczulających ketamina wywołuje stan dysocjacyjnego znieczulenia, który charakteryzuje się ulgą w bólu, sedacją oraz amnezją, przy jednoczesnym zachowaniu oddechu i odruchów dróg oddechowych oraz stymulacji funkcji serca z podwyższonym ciśnieniem krwi. Ketamina jest również stosowana w weterynarii i była szeroko używana podczas wojny w Wietnamie do znieczulania chirurgicznego.

W niższych dawkach ketamina wykazuje obiecujące właściwości w leczeniu bólu oraz depresji opornej na inne terapie. Niemniej jednak, efekty jednorazowego podania ketaminy z czasem słabną, a jej długoterminowe zażywanie może mieć poważne konsekwencje, które wciąż nie są do końca poznane.

Ketamina jako narkotyk

Ketamina, znana głównie jako anestetyk, zyskała również popularność jako narkotyk rekreacyjny. Daje stan dysocjacji, czyli odłączenia od własnego ciała i otaczającego świata. Zażywające ją osoby mają do czynienia z tzw. depersonalizacją i derealizacją. Wyższe dawki prowadzą do tak głębokich zaburzeń świadomości, że pojawiają się halucynacje wzrokowe i słuchowe. Ketamina może prowadzić również do amnezji, dlatego niestety osoby znajdujące się pod jej wpływem bywają ofiarami przemocy. Wbrew powszechnym przekonaniom ma działanie uzależniające, dlatego do jej odstawienia niezbędny jest detoks lekowy. Osoby uzależnione często wypierają konieczność leczenia, co może prowadzić do groźnych przedawkowań, a nawet śmierci.

Czym skutkuje zażywanie ketaminy?

Zażywanie ketaminy może prowadzić do szeregu krótkoterminowych i długoterminowych negatywnych skutków zdrowotnych, które zależą od ilości zażywanej substancji, częstotliwości użycia oraz ewentualnego łączenia z innymi narkotykami.

Krótkoterminowe skutki zażywania ketaminy

W krótkim okresie zażywanie ketaminy może powodować takie efekty uboczne jak bóle głowy, zawroty głowy, senność, uczucie dziwności lub roztargnienia, trudności w mówieniu, drętwienie, niewyraźne widzenie czy nudności. Ketamina może również podnosić ciśnienie krwi i przyspieszać tętno. Nie są to jednak najpoważniejsze konsekwencje, jakie niesie za sobą uzależnienie od leków. Może dojść do tzw. depresji oddechowej, czyli niebezpiecznie spowolnionego i płytkiego oddychania. Jeszcze większy problem pojawia się, gdy ketamina jest łączona z opioidami lub GHB, ponieważ jest to duże zagrożenie życia.

Długoterminowe skutki zażywania ketaminy

Długoterminowe, intensywne używanie ketaminy wiąże się z problemami z pamięcią, depresją i lękiem. W wysokich dawkach ketamina może wywoływać psychozę, czyli chorobę psychiczną, która powoduje utratę kontaktu z rzeczywistością. Częste rekreacyjne zażywanie ketaminy może prowadzić do urojeń, które mogą utrzymywać się do miesiąca po zaprzestaniu jej zażywania. Długoterminowe używanie ketaminy może również powodować problemy żołądkowo-jelitowe, w tym bóle brzucha. Zażywanie ketaminy może również prowadzić do ketaminowej uropatii, uleczalnego, ale potencjalnie poważnego schorzenia, które wywołuje objawy podobne do infekcji dróg moczowych.

Leczenie uzależnienia od ketaminy

Leczenie uzależnienia od ketaminy jest złożonym procesem, który wymaga wieloaspektowego podejścia. Przede wszystkim kluczowe jest uznanie problemu i gotowość do podjęcia leczenia. Proces terapeutyczny często zaczyna się od detoksykacji, mającej na celu bezpieczne wyeliminowanie ketaminy z organizmu, co może wymagać wsparcia medycznego ze względu na możliwe skutki odstawienia. Następnie istotna jest terapia psychologiczna, w tym terapię behawioralno-poznawcze, które pomagają w identyfikacji i zmianie wzorców myślowych oraz zachowań prowadzących do nadużywania substancji. Lekomania jak najbardziej jest uleczalna, ale warto skorzystać również z terapii grupowej. Ponadto, w niektórych przypadkach może być konieczne leczenie współistniejących zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy lęk, które mogą współwystępować z uzależnieniem od ketaminy. Kompleksowe podejście do leczenia, obejmujące zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, zwiększa szanse na skuteczne wyjście z uzależnienia i długotrwałą abstynencję.